ترکیه و آخرالزمان
مقدمه
در هفته ها و ماه های گذشته شاهد مداخله و تحرکات ترکیه در قضیه و درگیری های سوریه بودیم که در نوع خود جای تامل و بررسی دارد . این مسئله تا بدان جا پیش رفته است که در جدید ترین این اقدامات مجلس نمایندگان ترکیه با تصویب قانون جدیدی دست ارتش این کشور را در فرامرزها ( سوریه) بازگذاشته است و علنا شاهد آن هستیم که ترکیه خواهان جنگ مستقیم با سوریه می باشد.
تا قبل از این چراغ سبز شاهد باز گذاشتن مرز جنوبی ترکیه جهت ورود مزدوران با ملیت ها مختلف و تفکرات سلفی و وهابی و همچنین ارسال مداوم صلاح و تدارکات جهت این نیروها و تدارک ارتش به اصطلاح آزاد سوریه و تحرکات رسانه ای و جنگ نرم و استفاده ابزاری از انواع حیله ها ی تبلیغاتی و تصویری و نوشتاری بوده ایم.
ترکیه با توجه به سیستم حکومت لائیک و سکولار خود که به نوعی از مردم مسلمان خود دور گردیده در فکر احیای امپراطوری منسوخ عثمانی بوده و داعیه رهبریت جهان اسلام را در سر می پروراند.
این در حالی است که ملت ترکیه با سابقه طولانی مذهبی و فرهنگی خود که چشم پوشی از آن غیر ممکن می باشد همواره مخالف این رویه بوده و طرفدار اتحاد جهان اسلام می باشد.
اما چرا ترکیه خود را در این بازی وارد کرده و دست خود را در دست غرب و صهیونیست ها ( بخوانید داعیان سفیانی ) گذاشته است و از هیچ کوشش و تلاشی در این راه فروگذار نمی کند و تا بدان جا در این گرفتاری خود را فرو کرده که باعث تیرگی روابط خود با همسایگانش از جمله ایران و عراق گردیده است .
با توجه به مطالب فوق این سئوال پیش می آید که اقدامات ترکیه با مسائل آخر زمان و شروع نبرد های آخر زمانی همخوانی دارد یا خیر ؟ و آیا ترکیه از این اتفاقات و تحریکات سود هم خواهد برد یا خیر؟
در بررسی روایات که در زیر به آنها اشاره خواهد شد این مسئله مورد بررسی قرار خواهد گرفت.
روایات به این امر اشاره دارند كه ایرانیان پس از طولانی شدن جنگ با دشمنان خود، با سید هاشمی كه شعیب بن صالح را به عنوان فرمانده سپاه خویش برگزیده، بیعت میكنند. احادیث، میدان جنگ ایرانیان با دشمنان را در خارج آن سرزمین، یعنی عراق و شام و فلسطین بیان میكند كه حاكی از ثبات سیاسی آنها در داخل كشور است؛ البته به جز آشفتگی مختصری كه به واسطه ی جریان (قرقیسیا) در وضعیت ایران به وجود میآید؛ از آنجا كه این واقعه اساساً جنگ میان سفیانی، تركها، بعضی از غربیان و بخشی از سپاهیان و نیروهای عراقی است و با توجه به اینكه ایرانیان با میدان و معركه ی جنگ فاصله ی چندانی ندارند، تصمیم میگیرند در آن شركت كنند، ولیكن به جهت بهبود وضعیت داخلی از قرقیسیا صرف نظر میكنند و به كشور خود باز گشته و برای مقابله با سفیانی كه در غائله ی قرقیسیا پیروز شده، مهیا میشوند. »
همان گونه كه ملاحظه فرمودید، محققان از بررسی مجموعه ی روایات آخرالزمانی، چنین دریافتهاند كه در سال ظهور حضرت مهدی(عجل الله تعالی فرجه الشریف)، درگیریهای داخلی در ایران به وجود میآید. البته در مطلبی كه جناب آقای مجتبی الساده بیان كردند، مسئله ی تصمیم ایرانیان برای حضور در قرقیسیا، كمی بعید به نظر میرسد و احتمالاً این مسئله مربوط به تحلیل شخصی آقای الساده میباشد؛ چرا كه روایات، شیعیان را از حضور در قرقیسیا منع كرده و نبرد قرقیسیا را جنگ بین ظالمان خواندهاند. بنابراین بعید به نظر میرسد كه ایرانیان زمینهساز ظهور و یاران مهدی موعود (عجل الله تعالی فرجه الشریف) به روایات توجهی نداشته باشند. امّا احتمالاً ایرانیان برای حمایت از شیعیان عراق، لبنان و مسلمانان فلسطین كه با سفیانی درگیر شدهاند، قصد خروج ار مرزهای ایران و ورود به عراق را دارند كه احتمالاً در مراحل ابتدایی این امر، درگیریهای داخلی پدید میآید و ایرانیان به امور داخلی و سامان دادن به آن مشغول میشوند كه این امر موجب پیروزی سفیانی در عراق و انجام جنایات توسط وی در عراق میگردد و این تعلل، موجب میگرد تا سفیانی از شمال تا جنوب عراق را اشغال نماید و در هنگام رسیدن به مرزهای جنوبی مشترك با ایران، ایرانیان كه به امور خود سامان دادهاند، عزم مقابله با سفیانی نموده و در منطقه ی خوزستان با وی درگیر شده و طعم اوّلین شكست را به سفیانی میچشانند.
به جز مطلب فوق كه مورد اختلاف بین محققین است، عمده ی محققان بر سر این مطلب كه در سال ظهور، درگیریهای داخلی در ایران به وقوع میپیوندد، اشتراك نظر دارند. این مرحله كه مرحله ی ششم گام ایرانیان به سوی زمینهسازی ظهور است و در طی آن تعدادی از نیروهای مناطق داخل كشور، شناسایی و پالایش میگردند، هنوز به وقوع نپیوسته است، اما به نظر میرسد كه در سالهای اخیر، شواهدی از نزدیك بودن این امر، در حال آشكار شدن است
طبق پیش بینی پیشگویی ایرانی، در سال ١٣٩٢ هـ.ش حوادث مهمّی در ایران روی خواهد داد.
در ایران مشکلات سیاسی، اجتماعی و اقتصادی بر اثر محاصرۀ قدرتهای خارجی و سوء مدیرِیّت داخلی، افزایش می یابد و یک گروه انقلابی از قدرت بر کنار و دو گروه قدرتمند انقلابی با یکدیگر در گیر می شوند.
حکومت روحانیّون در ایران تا سال پیش از قیام امام مهدی(علیه السلام) ادامه می یابد و مخالفین سیاسی انقلاب ایران که بسیاری از آنان در خارج از کشور به سر می برند و رؤیای حکومت بر این کشور را در سر می پرورانند، هیچ گاه به آرزوی خود دست نمی یابند.
اسرائیل به طور مستقیم وارد جنگ با ایران نمی شود.
غربیها به دلیل صبور بودن، حماقت و تصرّف خدای متعالی در اراده شان، حمله به ایران را تا سال ظهور به تأخیر می اندازند.
یهودیان فتنه گر روسیه و یا گروهی شورشی از ترکها را به جنگ با ایران تشویق می کنند و این حادثه در سال ظهور رخ می دهد.
حلب شهری است از بلاد کهن شامات که امروزه در شمال سوریه واقع شده است. حلب به معنای «شیر» خوراکی است. گفته شده حضرت ابراهیم علیهالسلام در آنجا شیر گوسفندان خود را میدوشید و به فقیران میداد.1 پیش از میلاد مسیح علیهالسلام هیتیها، آشوریها، مصریها، یونانیها و هخامنشیان و سلوکیان در آنجا حکمرانی میکردند. این شهر توسط ابوعبیدة جراح، سردار سپاه خالد بن ولید توسط مسلمانان فتح شد.
یکی از شهرهایی که نام آنها در روایات آخرالزّمان دیده میشود، شهر حلب است. در بیشتر روایات این شهر به عنوان یکی از کُوَر خمس (مناطق پنجگانه) ذکر شده است که در آخرالزّمان تحت سیطرة سفیانی در میآید.
در بیان قحطیها و کشتارهای آخرالزّمان در حلب، به نقل از امیرالمؤمنین علیهالسلام چنین آمده است: «شهر زوراء (بغداد) در اثر شورشها و فتنهها ویران میشود، شهر واسط در اثر طغیان آب خراب میگردد. مردم آذربایجان به وسیلة طاعون هلاک میشوند، مردم موصل از گرسنگی و گرانی میمیرند، شهر حلب در زیر صاعقه از بین میرود و...»2 همچنین از آن حضرت علیهالسلام نقل شده است که: «... بدا به حال حلب از محاصرة آنان» این روایت در مورد سیطره یافتن سپاهیان سفیانی بر مناطق پنجگانه است.
پیامبر اکرم صلیاللهعلیهوآله در مورد سپاه سفیانی و چگونگی حرکت او میفرماید: «سفیانی با 3600 اسب سوار حرکت کرده، وارد دمشق میشود، و ماه رمضان فرا نمیرسد جز اینکه 30 هزار نفر از قبیله کلب با او بیعت میکنند. آنگاه سپاه مجهّزی را به عراق میفرستد و 100 هزار نفر را در بغداد طعمه شمشیر میسازد. سپس دامنة جنگ به کوفه کشیده میشود و شهر کوفه توسط آنان تاراج میشود.»
کامل سلیمان در اثر ارزشمند خود «یوم الخلاص» مینویسد، حرکتهای ایذایی و یورشهای ناجوانمردانه او به دمشق و حلب و حمص و رقّه، پس از درگیریهای قیس و ابقع و اصهب و یمانی آغاز میشود.
بنابراین شورش سفیانی از دمشق و با تصرف آن، آغاز میشود؛ بدینگونه که اصهب و ابقع را که مدعیان حاکمیت بر مردم جهان هستند، شکست میدهد و بر منبر دمشق بالا میرود و از بنیکلب بیعت میگیرد تا او را در جنگ و تصرف کشورها یاری کنند. و سپس برای تاراج کشورها حرکت میکند.
رسول اکرم صلیاللهعلیهوآله میفرمایند: «هنگامی که سفیانی بر پنج منطقه دمشق، حمص، حلب، اردن و قنّسرین تسلط یافت نه ماه برای او بشمارید.» در دیگر احادیث نیز آمده است که مدت حکومت سفیانی به اندازه زمان حمل، یعنی نُه ماه است.3 پس از این مدت حضرت مهدی عجلاللهفرجه ظهور میکنند و با سپاه سفیانی درگیر میشوند. سپاه سفیانی در مکانی بین مکه و مدینه، به نام «بیدا» در زمین فرو میروند و خود او توسط حضرت مهدی عجلاللهفرجه در کنار دریاچه طبریه به هلاکت میرسد.
روایات حضرات معصومین علیهم السلام، چونان تابلوهای راهنمایی در جاده انتظار مسافران را راهنمایی می کنند. از خطرات و نقاط خطرخیز آگاهی می بخشند و آمادگی آنها را طلب می کنند.
هیچ یک از ما از زمان قطعی ظهور و قیام حضرت صاحب الزمان(عج) آگاهی ندارد چنانکه هیچ کس را رخصت و اجازه تعیین وقت نداده اند لیکن جمله روایات درباره حوادث آن سال ویژه هشدار می دهند.
سالی که قیام ها، بحرانها و شورشها جهان اسلام را درهم می کوبد. سالی که اگر درک شود نشانه های ظهور مانند دانه های تسبیح یک به یک پیش می روند. از اینجا، ما چاره ای جز جستجو، رصد و انتظار نداریم. چنانکه ضمن پرهیز از تعیین وقت چشم به حوادث و وقایعی داریم که روایات درباره آنها خبر داده اند. کسی چه می داند شاید ما هم در جمع کسانی باشیم که آن سال موعود و وقایعش را درک می کنند.
یکی از حوادثی که روایات وقوع آن را در آسمان خبر داده اند خسوف یا همان ماه گرفتگی است. آن هم ماه گرفتگی در شب بدر از ماه رجب. البته پیش از این هم در ماه رجب خسوف حادث شده است.
در روایتی از قول امام ششم(ع) آمده است که از ایشان پرسیدند:
یابن رسول الله! فدایتان شوم. نشانه ای از خروج و قیام حضرت مهدی(عج) به من مرحمت کنید. حضرت فرمودند:
ام سعید! وقتی ماه در شب بدر ماه رجب گرفته شود و خسوف رخ دهد، مردی پس از آن خروج کند و به دنبال آن حضرت مهدی(عج) قیام خواهند کرد.1
بنا به تکلیف و البته امید و انتظارمان این خبر را ذکر می کنیم.
ای کاش این خسوف و این ماه، همان ماه گرفتگی در ماه رجب آنهم در شب بدر [به افق عربستان] باشد.
آرزو بر منتظران مضطر و امیدوار عیب نیست.
ای کاش به آرزوی دلمان برسیم.